Hydrogen the Groningen way. Nr 10

 💦⚡️💚 Green hydrogen is ‘booming’. As the missing link in the energy transition and in the transition to sustainable industry. But how do we make hydrogen ‘big’ and make sure that everyone benefits? Read the last part of my voyage of discovery here👇 💚🌍

Blog 10 Hydrogen as a game changer

 It is amazing how many changes are underway in terms of energy transition and hydrogen. In Groningen, we have set ourselves ambitious targets, some of which have already been executed by building many more solar parks and (small-scale) wind turbines. Our goal is that they are all realised with 50% local ownership, in order that local residents benefit directly from the park profits. And can be proud that their living environment is contributing to the energy transition.

 International cooperation

Nothing new there for us, as that has been the Groningen modus for many years. It has resulted in much greater support for solar parks. Villages and neighbourhood communities take the initiative to have solar parks developed, and to purchase their own wind turbines. And so Groningen has a great deal of sustainable energy We produce our own hydrogen, which is then used to render heavy mobility more sustainable, for example. At the national, European and global level too, more and more plans are being made for the production and use of hydrogen. Not only within the national borders but also in collaboration with other countries. The Netherlands already has a number of contracts with other countries for the import of hydrogen, including Portugal and Namibia, and the European plans to import green hydrogen from Africa are also taking shape.

 COP26

The main event in terms of the energy transition was of course the COP26 in Glasgow. No rock solid agreements on targets this time, unlike the COP25 in Paris in 2015, though effective agreements were reached on how member states will finance energy: reducing the financing of fossil energy and investing more money in developing countries. There was also confirmation of earlier agreements on how to render the transition a fair process. The latter is absolutely essential if the transition is to be a success. It is a positive sign that there is greater attention for developing countries, though we know from the past that this will at the same time be very tricky. Since the COP25, many countries have lagged behind when it comes to financing adjustments to or preventing climate change in developing countries.

 Audacity

The time has come to make that change. And it is viable. The financing should not be a separate issue, but rather a component of a fair energy transition. This does however require audacity from the prosperous countries. The audacity to stop transferring the actual costs of production and consumption of energy to others. That has been the unfortunate situation for many years after all: extracting oil at locations which do not harm us and where we do not see the local consequences. Profiting from the oil, while being fully aware that the situation cannot continue, but change is such a difficult process...

 Setting conditions to share profits

It is indeed very difficult to change the rules of a game which is already underway. That is why it is imperative that the new set of rules now be formulated, on the eve of the global hydrogen economy. To reach agreements on how we can all profit from the energy transition. Hydrogen may well be the game changer. The green hydrogen produced can be transported over great distances. Just like oil and gas. However, hydrogen can bring about the change which was lacking in the case of oil and gas: to contribute to redistribution of wealth and poverty. We can do so by reaching agreements that the hydrogen to be imported by our prosperous countries, some of it from developing countries, must comply with a number of conditions. I’m not referring to the technical conditions - so many people are already involved in that - but rather the socio-economic conditions. The sharing of profits with residents around the solar parks and wind parks where the hydrogen is produced. So that part of the earnings during the working life of a solar park or wind park, and the money earned trading the produced hydrogen, is structurally reinvested in the local economy. Everyone benefits: the users and producers of hydrogen, and those living in the region. Just like in Groningen, if we can jointly profit from the energy transition earnings, this will boost support and accelerate the energy transition process. We must learn from the past in order to ensure that green hydrogen brings about prosperity for all.

 We therefore now know:

·       The condition must be set that the hydrogen economy contributes to SDG1, SDG7 and SDG15 (Sustainable Development Goals of the United Nations) and that this must be the basis for import, trade, financing and production of hydrogen.

·       The import of green hydrogen must be under the condition that local residents around the solar parks, wind parks and electrolysers with which the green hydrogen is produced, must share in the prosperity and a percentage of earnings for the duration of production.

 

Broad-based prosperity

In concrete terms, this means that local residents around energy projects for hydrogen production are given access to clean energy and therefore clean cooking, thus combating poverty and providing opportunity for (re)forestation. And so the hydrogen economy can truly contribute to broad-based prosperity. I shall be making every possible effort. 

Are you in?

 

 

Waterstof op de Groningse manier. Nr 10

 💦⚡️💚 Groene waterstof is ‘booming”. Als missing link in de energietransitie en de transitie naar een duurzame industrie. Maar hoe maken we waterstof groot op zo’n manier dat iedereen profiteert? Lees hier de laatste etappe van mijn ontdekkingstocht 👇 💚🌍 

Waterstof als gamechanger Nr 10

Het is ongelofelijk hoeveel er gebeurt op het gebied van energietransitie en waterstof. In Groningen hebben we ambitieuze doelen gesteld en deels al uitgevoerd voor heel veel meer zonneparken en (kleine) windmolens. Met als ambitie om deze allemaal met 50% lokaal eigenaarschap te realiseren. Dat betekent dat de omwonenden direct profiteren van de winsten van de parken. En ondertussen trots kunnen zijn dat hun omgeving een steentje bijdraagt aan de energietransitie. Dat is voor ons niet nieuw, we deden dat al jaren in Groningen. Het heeft ertoe geleid dat er veel meer draagvlak is voor zonneparken. Dorps- en wijkgemeenschappen nemen het initiatief voor het laten ontwikkelen van zonneparken en schaffen zelf windmolens aan. We hebben daardoor in Groningen veel duurzame energie. We produceren onze eigen waterstof en gebruiken die bijvoorbeeld voor het verduurzamen van zware mobiliteit. Ook op nationaal, Europees en wereldniveau zijn er steeds meer plannen voor de productie en het gebruik van waterstof. Niet alleen binnen landsgrenzen, maar ook in samenwerking met andere landen. Zo sloot Nederland al verschillende contracten met andere landen voor het importeren van waterstof, zoals met Portugal en met Namibië. En ook de plannen van Europa om groene waterstof te importeren uit Afrika krijgen vorm. 

COP26 

De belangrijkste gebeurtenis op het gebied van de energietransitie was natuurlijk de COP26 in Glasgow. Geen keiharde nieuwe afspraken over doelen, zoals op de COP25 in Parijs in 2015, maar wel goede afspraken over hoe de lidstaten omgaan met financiering van energie: afbouw van financiering van fossiele energie en veel meer geld voor ontwikkelingslanden. En een bevestiging van eerder gemaakte afspraken om de transitie op een eerlijke manier te laten verlopen. Dat laatste is essentieel om de transitie te laten slagen. Dat er meer aandacht is voor ontwikkelingslanden biedt daarbij hoop. Maar de geschiedenis leert dat het tegelijkertijd lastig zal zijn. Veel landen bleven sinds de COP25 achter in het financieren van aanpassing aan of tegengaan van klimaatverandering in ontwikkelingslanden. 

Lef tonen 

Dat moet nu wél gebeuren. En het kan ook. Door de financiering niet als losstaand te zien, maar juist als onderdeel van een eerlijke energietransitie. Maar dan moeten de welvarende landen wel lef tonen. Lef om de werkelijke kosten van de productie en het gebruik van energie niet af te wentelen op anderen. Dat hebben we namelijk al jaren gedaan: olie winnen op plekken waar we er geen last van hebben en de lokale gevolgen niet zien. Zelf van olie profiteren, ondertussen wel weten dat het anders moet, maar ja, het is zo moeilijk om te veranderen… 

Voorwaarden stellen om winsten te delen 

En dat is ook zo. Het is moeilijk om de regels tijdens het spel te veranderen. Juist daarom is het zo belangrijk om die regels nu, aan het begin van de wereldwijde waterstofeconomie, op te stellen. Om afspraken te maken over hoe we allemaal kunnen profiteren van de energietransitie. Waterstof kan daarin de gamechanger zijn. Het is mogelijk om de productie van groene waterstof over lange afstanden te transporteren. Net als olie en gas. Maar wat we met olie en gas niet deden, kan met waterstof nu wel: bijdragen aan een herverdeling van arm en rijk. Dat kan door nu met elkaar af te spreken dat waterstof die we als rijke landen zullen gaan importeren, onder andere uit ontwikkelingslanden, moet voldoen aan een aantal voorwaarden. En dan bedoel ik niet de technische voorwaarden - daar zijn al veel mensen mee bezig -, maar sociaaleconomische voorwaarden. Over het delen van de winsten met de omwonenden van de zonneparken en windparken waar de waterstof geproduceerd wordt. Zodat een deel van het geld dat wordt verdiend tijdens de looptijd van een zonnepark of windpark en met de handel in de geproduceerde waterstof, structureel toekomt aan de omgeving. Waardoor iedereen er beter van wordt: de gebruikers en de producenten van waterstof, én de omgeving. Als we, net als in Groningen, samen profiteren van de winsten van de energietransitie, zal het draagvlak toenemen en de energietransitie versnellen. Het is aan ons om te leren van het verleden en te zorgen dat groene waterstof welvaart brengt voor iedereen. 

 Daarom moeten we nu:

 • Als voorwaarde stellen dat de waterstofeconomie moet bijdragen aan SDG1, SDG7 en SDG15 (Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties) en dat als uitgangspunt voor import, handel, financiering en productie van waterstof te gebruiken. 

 • Als voorwaarde voor de import van groene waterstof stellen dat de omgeving van de zonneparken, windparken en electrolysers waarmee de groene waterstof gemaakt is, gedurende de looptijd van de productie deelt in de welvaart en een percentage van de winst krijgt. 

 Brede welvaart 

Concreet betekent dat dat omwonenden van energieprojecten voor waterstofproductie, toegang krijgen tot schone energie en daarmee schoon koken en armoedebestrijding en de mogelijkheid tot (her-)aanplant van bomen en bos. Zo laten we de waterstofeconomie echt bijdragen aan brede welvaart. Ik zal mij daar vol overtuiging voor inzetten. 

Doet u ook mee?

Hydrogen the Groningen way. Nr 9

 💦⚡️💚 Green hydrogen is ‘booming’. As the missing link in the energy transition and in the transition to sustainable industry. But how do we make hydrogen ‘big’ and make sure that everyone benefits? Read my voyage of discovery here👇 💚🌍

👩‍💻 Blog 8: Bold and ambitious 👉 SDG-proof hydrogen 

Sometimes a crisis can contribute to awareness that drastic change is required. The earthquakes resulting from the gas production process resulted in the various parties in Groningen quickly joining forces to produce large volumes of sustainable energy, for example. This summer, exceptional forest fires and mass flooding in unexpected locations were a clear sign that a much greater crisis is at hand: the climate crisis. Scientific proof was provided in the recent IPCC report: “Further emission of greenhouse gases will cause further global warming and changes in all components of the climate system. Limitation of climate change will require a considerable and persistent reduction in the emission of greenhouse gases.” There is evidence of the influence of human activity on rapid climate change, causing rising ocean levels, heat, drought and greater numbers of cyclones.

 

Hydrogen Valley

This crisis should also prompt us to undertake drastic change. It is up to us to quite literally turn the tide. We can only do so if we make a concerted effort, we reduce our energy consumption and we accelerate the transition to a low-CO2 energy system. Since the province of Groningen has accelerated efforts to bid farewell to fossil energy sources and switch to solar and wind energy, we are now aware of what is needed to also render the heavy mobility and industrial sectors sustainable: hydrogen. We are now an official European Hydrogen Valley, and are working on an international hydrogen economy. As a trendsetter, we have learned that hydrogen is the essential link in a new energy system.

 

IEA foresees major role for hydrogen

Last spring, I awaited the report titled ‘A Roadmap to Net Zero by 2050’ published by the International Energy Agency, with bated breath. Would this leading intergovernmental energy agency also recognise hydrogen as the missing link in the new system? The report was presented on 18 May and yes indeed: the IEA also believes hydrogen to play a major role in the net-zero energy system! This is foreseen in large volumes of global trade, exported from countries producing ample sustainable energy, to massive distribution centres in Europe and Asia, for example. A logical yet interesting point is that the IEA believes the limited sustainable energy production to be a bottleneck in the hydrogen economy. The IEA confers that we do indeed need a great deal more sustainable energy worldwide. And particularly also quickly, in order that it can then be transported to those locations where it is necessary, in the form of hydrogen.   

 

Beneficial for the region

In the province of Groningen, we have made plenty of room for the production of green energy in solar parks and wind parks, over the past few years. This process has taught us that such parks can best be developed together with the region itself. Create win-win situations by allowing local residents and companies to share the benefits, for example. This results in better support and in the end more sustainable energy. If environmental targets are to be met, it is essential that the areas housing solar parks and wind parks share in the profits of energy produced there and sold on, whether or not this is in the form of hydrogen.

 

COP26

In this year of crises, the 26th UN Climate Change Conference of the Parties (COP26) is to be held in Glasgow from early November. There, all cooperating countries will discuss the further global developments required to achieve the environmental targets. I have always been a trusty follower of the UN. As a teenager, I was already involved in ‘The Hague International Model United Nations’. Following my recent dialogues with UN staff, I became aware that the UN was the ideal location to arrive at international agreements on the preconditions for fair production of hydrogen, i.e. the purpose of my lengthy voyage of discovery.

 

Groningen Principles and the UN

The climate crisis is forcing us to turn the tide now and to accelerate the energy transition. A hydrogen economy is a crucial component in that development. But it must be a fair hydrogen economy, which also benefits local communities. A hydrogen economy which contributes to a new and social energy system. In an effort to bring that forward, I have produced a text which I wish to introduce to the UN on the road to COP26. A text which features all the ideas I gained during my voyage of discovery over the past months. Based on the Groningen Principles, as described in my previous blog. A text designed to prompt the discussion regarding a ‘fair and SDG-proof green hydrogen economy’. Which results in added support for global production of sustainable energy and accelerated energy transition.

 

Contribute!

Yes, it’s ambitious to also want to achieve a social transition within the energy transition, but to quote UN Secretary-General Antonio Guterres: “Be bold and ambitious.” I hope to gather as much support as possible for my ideas on a fair and social hydrogen economy. So that we can reach binding international agreements on this subject. Please contribute by giving thought to my text below and letting me know about any ideas by sending me a message or leave a comment. The final text must attract broad support both at home and abroad. For the climate and for social justice. I look forward to your reaction!

 

“Green hydrogen contributing to a fair energy system and the SDGs by applying the Groningen Principles

 Solar farms and wind farms used for the production of green hydrogen all around the world, share their benefits with local communities by filling local funds used to finance projects that contribute to the SDGs.

 Besides contributing to a sustainable energy system, green hydrogen can also change the social system linked to the presence of energy and the profits of energy.

 Now, at the start of a new green hydrogen system, it is time to set the standard for an international energy system that contributes to all involved, by following the Groningen Principles: owners of solar farms and wind farms, used for the production of green hydrogen, structurally invest in local funds used for projects contributing to the sustainable development goals, such as energy for all (SDG 7).”

 

 

 

 

 

Hydrogen the Groningen way. Nr 8

 💦⚡️💚 Green hydrogen is ‘booming’. As the missing link in the energy transition and in the transition to sustainable industry. But how do we make hydrogen ‘big’ and make sure that everyone benefits? Read my voyage of discovery here👇 💚🌍

👩‍💻 Blog 8: The Groningen Principles 📃🖍

Only a week to go now. Until the International Energy Agency presents a global step-by-step plan aimed at zero emissions: ‘Net Zero in 2050: A roadmap for the global energy system’. Early this year, the USA rejoined the Paris Agreement. Sunita Satyapal, Director of the U.S Department of Energy’s Hydrogen and Fuel Cell Technologies Office, soon reported that the USA is to focus on scaling up green hydrogen and reducing the costs of its production. A great deal is happening in the world of climate and energy transition! 

International agreements

There can be no doubt that this is an international playing field. And that calls for international agreements. On the quality of the hydrogen. On the way in which hydrogen is produced: using fossil fuels or sustainable sources. On transport, taxes, a level playing field, etc. Various countries are focusing very seriously on the issue. The Netherlands, but also our Belgian neighbours for example. There, the EME, ENGIE, Exmar and Fluxys companies collaborated with the Port of Antwerp, Port of Zeebrugge and WaterstofNet to investigate whether and how hydrogen can be imported. 

This study and other feasibility studies share comparable conclusions: a sustainable international energy system cannot function without green hydrogen. However, the conclusions and recommendations always refer to the technical side of hydrogen. While a new energy system will also have major social, economic and ecological consequences. I think it’s time we take a closer look at the latter aspects. How can we ensure that such consequences are positive, in a smart way? 

Prof. Ad van Wijk wrote about hydrogen and opportunities
for Africa in 2019 

Prosperity and misery

At least by now we know how things should not be done. Drilling and consumption of oil has brought us great prosperity over the past decades, for example. At the same time, it has caused great misery worldwide, as a result of conflicts around drilling locations and severe environmental pollution. The Niger Delta was only recently in the news, but it became clear many years ago that the arrival of oil companies did the local population more harm than good. Oil leakages as a result of damaged pipelines have had a devastating effect on the local environment. Furthermore, they undermine the socio-economic rights of local residents, such as the right to food, housing, work, clean drinking water and healthcare. The United Nations has since reached international agreements regarding areas around mining sites, but we have a long way to go. 

Closer to home, in the province of Groningen where I live, natural gas was discovered 60 years ago. For many decades, the people of the Netherlands benefited from the wealth and prosperity associated with that natural gas. But when the depleted gas fields resulted in earthquakes, the people of Groningen had to fight hard for financial compensation in order to repair their houses.

Basic principles

I wasn’t around 60 years ago, when it all started. And so I don’t know whether the discovery of oil and gas immediately prompted thoughts of international trade and major profits. I also don’t know whether there was awareness of the consequences of not reaching effective agreements on certain basic principles to be met. What I do know, is that hydrogen puts us on the verge of a far-reaching international development. I therefore believe it’s crucial that we get the agreements on paper NOW so that everyone looking to import or export hydrogen is aware of the rules of the game. Basic principles as it were: the Groningen Principles.

Hydrogen and SDGs 

I’ve spoken to many parties on both sides: possible suppliers but also those parties defending the interests of potential large-scale production locations in developing countries. They all acknowledge and recognise the necessity of large-scale production of sustainable energy by means of wind and solar parks, and that international hydrogen developments will act as a catalyst to that sustainable production. Parties on both sides also acknowledge that the production of and trade in hydrogen can contribute to the Sustainable Development Goals (SDGs) of the United Nations. Simply by establishing a fund from which local SDG projects can be financed in a structural manner.

There are already good examples of how this might work. I have spoken to many organisations whose structural financing could contribute enormously to the SDGs. Two very good examples: 

• With just a couple of euros, Justdiggit inspires and mobilises local farmers and herdsmen in Africa to regreen their own land. They are restoring dehydrated land through the use of tried and trusted regreening techniques such as rainwater capture, replacement of trees and development of grass seed banks. The projects are locally managed and executed. And so they require local funding. 
  
  
  
• Rural Spark produces and sells Energy Kits for use all around the world. Their kits comprise a solar panel, a battery and a cooking set, for example. Thanks to this kit, people in developing countries no longer need to use generators. Less wood is needed for cooking purposes, which helps combat further deforestation. 
  
  
  

International requirements and a fund

The solar park developers with whom I spoke, are aware of the importance of such examples. These often large-scale international companies benefit from stable regions in which to work. They are very willing to make a contribution, as long as it is appropriately used. And so we need the Groningen Principles. I would like to propose a basis for those principles:

• We set international ecological and social requirements regarding the import and export of hydrogen. 
• Developers of wind and solar parks deposit a share of the profits from the park in question in a fund, during the working life of the park.
• That fund may be deployed for local projects, as long as they contribute to the SDGs.

A number of issues can make or break such a fund:

• How much is paid into the fund? Could it really be 50% of profits, as I suggested in my previous blog?
• How do you know whether your hydrogen is the real deal? Who can provide a Guarantee of Origin?
• Who can manage the fund and ensure that it is filled and deployed effectively? I spoke with a variety of financial experts on that matter.

Read more about that in my next blog! Would you like to think along with me? Feel free to complete the enclosed form on the right side 👉🏾 ( internet version ) . 

 

Waterstof op de Groningse manier. Nr 8

💦⚡️💚 Groene waterstof is ‘booming”. Als missing link in de energietransitie en de transitie naar een duurzame industrie. Maar hoe maken we waterstof groot op zo’n manier dat iedereen profiteert? Lees hier mijn ontdekkingstocht 👇 💚🌍 

👩‍💻 Blog 8: The Groningen Principles 📃🖍

Over een week is het zo ver. Dan presenteert het International Energy Agency een wereldwijd stappenplan naar nul emissie: ‘Net Zero in 2050: A roadmap for the global energy system’. Begin dit jaar sloot de USA zich weer aan bij The Paris Agreement. Sunita Satyapal, Director of the U.S Department of Energy’s Hydrogen and Fuel Cell Technologies Office, meldde vrij snel daarna dat de USA gaat inzetten op het opschalen van groene waterstof en het reduceren van de kosten ervan. Er gebeurt veel in de klimaat- en energiewereld! 

Internationale afspraken

Dat het hier om een internationaal speelveld gaat, is overduidelijk. Daar horen ook internationale afspraken bij. Over de kwaliteit van de waterstof. Over de manier waarop waterstof wordt geproduceerd: met fossiele of met duurzame bronnen. Over  transport, belastingen, level playing field etc. In diverse landen wordt daar hard over nagedacht. In Nederland, maar bijvoorbeeld ook bij onze buren in België. Daar onderzochten de bedrijven EME, ENGIE, Exmar, Fluxys samen met Port of Antwerp, Port of Zeebrugge en WaterstofNet of en hoe het mogelijk is om waterstof te importeren. 

Deze en andere haalbaarheidsstudies hebben vergelijkbare conclusies: een internationaal duurzaam energiesysteem kan niet zonder groene waterstof. Alleen gaan de conclusies en aanbevelingen altijd over de technische kant van waterstof. Terwijl een nieuw energiesysteem ook grote sociale, economische en ecologische gevolgen heeft. Ik vind dat we die kant veel meer moeten belichten. Hoe zorgen we op een slimme manier dat die gevolgen positief zijn? 

Prof Ad van Wijk schreef in 2019 al over waterstof en
economische kansen voor Noord Afrika

Welvaart en ellende

We weten in elk geval hoe het níet moet. De winning en het gebruik van bijvoorbeeld aardolie hebben ons de afgelopen decennia welvaart gebracht. Maar er is ook veel ellende door ontstaan in de wereld, bijvoorbeeld oorlogen om winningslocaties en zware milieuverontreiniging. Recent was de Nigerdelta nog in het nieuws, maar veel eerder werd al duidelijk dat de komst van de oliemaatschappijen de lokale bevolking meer kwaad dan goed heeft gebracht. Olielekkages als gevolg van kapotte pijpleidingen hebben een verwoestend effect op de omgeving. Bovendien ondermijnen ze de sociaaleconomische rechten van de bewoners van het gebied, zoals het recht op voedsel, huisvesting, werk, schoon drinkwater en gezondheidszorg. De Verenigde Naties zorgden voor internationale afspraken voor de omgeving van mijnbouwsites, maar we zijn er nog lang niet. 

Dichterbij huis, in mijn provincie Groningen, werd 60 jaar geleden aardgas gevonden. Decennialang kon iedereen in Nederland profiteren van de rijkdom en welvaart die dat aardgas met zich meebracht. Maar toen er aardbevingen ontstonden door het leegraken van de gasvelden, moest de Groningers hard knokken voor compensatiegelden om hun huizen te repareren.

Basisprincipes

Ik was er niet bij, 60 jaar geleden. Ik weet dus niet of er bij de vondst van olie en gas direct aan internationale handel en grote winsten werd gedacht. Ik weet ook niet of men destijds kon overzien wat er zou gebeuren als je geen goede afspraken maakt over bepaalde basisprincipes waaraan moet worden voldaan. Wat ik wél weet, is dat we met waterstof aan de vooravond staan van een ingrijpende internationale ontwikkeling. Daarom lijkt het mij cruciaal dat we die afspraken NU op papier zetten en dat iedereen die waterstof wil importeren of exporteren, zich eraan houdt. Nederlands Klimaatgezant Marcel Beukeboom noemde ze een soort basisprincipes vanuit Groningen: the Groningen Principles.

Waterstof en SDG’s 

Ik sprak vele partijen van beide kanten: mogelijke leveranciers, maar ook partijen die de belangen behartigen van potentiële grootschalige opweklocaties in ontwikkelingslanden. Allen erkennen en herkennen dat grootschalige productie van duurzame stroom door wind- en zonneparken nodig is en dat internationale waterstofontwikkelingen die duurzame productie gaan versnellen. Partijen aan beide kanten erkennen ook dat je via de productie van en handel in waterstof kunt bijdragen aan de Sustainable Development Goals (SDG’s) van de Verenigde Naties. Simpelweg door een fonds te vullen waar structureel lokale SDG-projecten van kunnen worden gefinancierd.

Er zijn al mooie voorbeelden van hoe dat zou kunnen. Ik sprak vele organisaties die met structureel geld een enorme bijdrage aan de SDG’s kunnen leveren. Twee mooie voorbeelden: 

• SDG 15: Al met een paar euro inspireert en mobiliseert Justdiggit kleinschalige boeren en herders in Afrika om hun eigen land te vergroenen. Ze herstellen uitgedroogd land door gebruik te maken van erkende vergroeningstechnieken als regenwateropvang, het terugbrengen van bomen en het ontwikkelen van graszaadbanken. De projecten worden lokaal beheerd en uitgevoerd. Er is daar dus lokaal geld nodig. 

• SDG 7: Rural Spark maakt en verkoopt Energy Kits voor gebruik over de hele wereld. Zo’n kit bestaat bijvoorbeeld uit een zonnepaneel, een accu en een kookset. Met zo’n set hoeven mensen in ontwikkelingslanden geen aggregaten meer te gebruiken. Ook is er minder hout of gas nodig om op te koken, waardoor verdere ontbossing wordt tegengaan en het de gezondheid ten goede komt. “Energie-zelfstandigheid” wordt door vele partijen gaan zien als een belangrijk element om armoede te doorbreken.

Internationale eisen en een fonds

De zonneparkontwikkelaars die ik sprak, onderkennen het belang van dit soort voorbeelden. Deze vaak grote internationale bedrijven hebben baat bij stabiele regio’s als werkomgeving. Ze willen daar graag bijdragen aan leveren, mits ze weten dat die goed terechtkomen. En daarvoor hebben we de Groningen Principles nodig. Ik doe een voorstel voor een basis voor die principes:

• We stellen internationale ecologische en sociale eisen aan import en export van waterstof. 
• Ontwikkelaars van wind- en zonneparken storten een deel van de winst van het betreffende wind- of zonnepark in een fonds, gedurende de looptijd van het park.
• Dat fonds mag gebruikt worden voor projecten in de omgeving, mits deze bijdragen aan de SDG’s.

De effectiviteit van zo’n fonds valt of staat met een aantal zaken:

• Hoe groot is de afdracht van het fonds? Echt 50% van de winst zoals ik opperde in mijn vorige blog?
• Hoe weet je of jouw waterstof daaraan voldoet? Wie kan een Guarantee of Origin afgeven?
• Wie kan het fonds beheren en erop toezien dat het wordt gevuld en goed wordt besteed? Daarover sprak ik met verschillende financiele experts.

Lees meer in mijn volgende blog! Wil je met me meedenken? Vul formulier in rechterbalk in 👉🏾

 

Hydrogen the Groningen way. Nr.7

 💦⚡️💚 Green hydrogen is ‘booming’. As the missing link in the energy transition and in the transition to sustainable industry. But how do we make hydrogen ‘big’ and make sure that everyone benefits? Read my voyage of discovery here👇 💚🌍

⚡️💦🙅🏼‍♀️ At a crossroads: are we prepared to share? 🌍

Up to last summer I was looking for innovative terms and conditions for a fair green hydrogen production. Then it fell silent. My quest ran into a dead end. Dozens of phone calls and countless emails provided me with enormous amounts of information, but it was not the Holy Grail. I largely found existing standard agreements for mining. However, recently I addressed a major international digital event about the role of hydrogen in the energy transition and that rekindled my inspiration. So, I’m continuing my mission. 

Fair distribution

The meeting I addressed was intended to exchange information about the role of hydrogen as the ‘missing link’ in a sustainable European energy system. However, the discussion quickly moved beyond Europe. Green hydrogen has the benefit that it can be transported over long distances. Like oil and natural gas, it can be transported across continents without significant losses. That is a major advantage over electricity, where friction with the cable produces energy losses. In other words: with pipelines, or even vessels, it is straightforward to transport energy and more to the point, the pipelines already exist across the globe. It’s natural for people who work in the fossil-energy sector to move quickly to an international level. After all, we already have a properly operating international energy system. But do we? In terms of transport and use, perhaps we do. But the profits or benefits of the fossil-energy economy are not distributed evenly. At the meeting I realised that we consider transport and use in the same way wherever we are, but when it comes to distributing the benefits we start imposing different conditions outside Europe. We're at a crossroads in relation to hydrogen: we can reach agreements now about a new, fair distribution of prosperity. 

More acute problems

Let's start with the places where we extracted large amounts of fossil energy over the past decades. In my region, gas extraction led to earthquakes but we benefited from a prosperous Netherlands nevertheless. Fossil energy was extracted in many other parts of the world, but without any benefits for the local population. They did not benefit from a prosperous country, or the profits. Enormous amounts of profit were achieved in the trade in fossil fuels, and sustainable energy is no different. In many African countries, the trade in oil led to civil war, consider Angola, whilst other sectors, such as agriculture or nature, were pushed aside as in the Congo. Many of those countries now also find themselves at a crossroads: how do they deal with sustainable energy? Often there is significant solar power, whilst wind currents provide opportunities for wind parks. Plenty of possibilities, but developing countries are still looking for their role in the new sustainable-energy system. Many of these countries signed the Paris Agreement, but often have different and more acute problems, such as deforestation, drought or no energy of any kind. Furthermore, they often lack the finance to invest themselves. 

 

Share in the profit

In the Netherland we signed a National Climate Agreement in 2019 in line with the Paris Agreement. Part of this Climate Agreement is that we strive for 50% participation by the local area in sustainable energy projects. You can deal with that in various ways, but let’s say a 50% share in the profits for convenience sake. If that is our demand for solar parks in the Netherlands, why not afford others the same? It would mean that large solar parks will soon spring up all around the world, with Europe importing the energy and the local area with a pot of money at its disposal. That money could be used for the more acute problems. For example, in sub-Saharan countries more than 600 million people do not have electricity at all. Electricity would provide them with more economic opportunities, and it is better for your health than constantly living with a kerosene lamp. Alternatively, the money could be used for planting forests, building schools, or drilling water wells, etc. It would be a genuine contribution to SDGs.

Funds

These days there are many international reforestation projects, but they continue to be expensive and ultimately it works best when local farmers become actively involved. I called Justdiggit.org to find out whether they believe that funds from profits from large solar parks could contribute to their objectives. I also spoke with the people of Rural Spark. They work for people who live in areas that are completely off-grid or have extremely limited access to energy. They are focused on the African market. I asked them too whether these types of funds could contribute to their mission. 

Local needs

It continues to preoccupy me: if we do not want to produce sustainable energy here, but aim to import it, then surely we need to facilitate the same terms and conditions over there? Several (international) people I spoke to pointed out to me that we should not make decisions on behalf of other people. It is perfectly possible that the needs and requirements of the local area are completely different from our own. By making funds available to the local area, we leave it up to them. Either way, now is the time to start reaching those types of agreements. 

Responses

If you're interested in the response from some stakeholders, please read my next blog! But first: What do you think?

Waterstof op de Groningse manier. Nr 7

💦⚡️💚 Groene waterstof is ‘booming”. Als missing link in de energietransitie en de transitie naar een duurzame industrie. Maar hoe maken we waterstof groot op zo’n manier dat iedereen profiteert? Lees hier mijn ontdekkingstocht 👇 💚🌍 

🙅🏼‍♀️🌍 Op een kruispunt: zijn we bereid te delen? 

Tot vorige zomer was ik op zoek naar vernieuwende voorwaarden voor eerlijke groene waterstofproductie. Toen werd het stil. Ik liep vast in mijn zoektocht. Tientallen telefoontjes en talloze e-mails leverden me veel informatie op, maar niet het ei van Columbus. Ik vond vooral de standaard afspraken die er al voor mijnbouw zijn. Maar toen ik recent mocht spreken op een internationaal (digitaal) EU-event over waterstof, raakte ik toch weer geïnspireerd. En nu zet ik mijn zoektocht voort. 

Eerlijke verdeling

De bijeenkomst waar ik sprak, was bedoeld om informatie uit te wisselen over de rol van waterstof als ‘missing link’ in een duurzaam Europees energiesysteem. Maar al snel ging het ook over buiten Europa. Het voordeel van groene waterstof is dat het over lange afstand getransporteerd kan worden. Net als olie en aardgas kan het ook intercontinentaal worden vervoerd, zonder noemenswaardig verlies. Dat is een grote plus ten opzichte van elektriciteit, waarbij door de wrijving met de kabel energieverlies plaatsvindt. Kortom: via pijpleidingen en zelfs boten kan makkelijker energie worden getransporteerd en bovendien liggen de pijpen al over de hele wereld. Logisch dus dat mensen die werken in de (fossiele) energiesector snel internationaal denken. We hebben immers een goed werkend internationaal energiesysteem? Maar is dat zo? Qua transport en gebruik misschien wel. Maar de winsten van de fossiele energie-economie zijn niet goed verdeeld. Tijdens de bijeenkomst realiseerde ik me dan ook ineens dat we transport en gebruik overal het zelfde zien, maar als het gaat om het verdelen van de winsten, ineens andere voorwaarden stellen buiten Europa. Als het gaat om waterstof staan we dus op een kruispunt: we kunnen nú afspraken maken over een nieuwe, eerlijke verdeling van welvaart. 

Acutere problemen

Om te beginnen op de plekken waar we de afgelopen decennia veel fossiele energie vandaan hebben gehaald. In mijn regio heeft de gaswinning geleid tot aardbevingen, maar wij profiteerden in ieder geval van een welvarend Nederland. Op veel andere plekken in de wereld werd ook fossiele energie gewonnen, maar profiteerde de lokale bevolking helemaal niet. Niet van een welvarend land, niet van de winsten. Op de handel in fossiele energie werd veel winst gemaakt en dat is met duurzame energie niet anders. In veel Afrikaanse landen leidde de handel in olie tot burgeroorlogen (denk aan Angola) en kwamen andere sectoren, zoals landbouw en natuur, in de verdrukking (zoals in Congo). Veel van deze landen komen nu ook op een kruispunt: hoe gaan ze om met duurzame energie? Vaak is er een enorme zonnekracht en bieden windstromen kansen voor windparken. Mogelijkheden te over, maar ontwikkelingslanden zoeken nog naar hun rol in het nieuwe duurzame energiesysteem. Veel van deze landen tekenden wel de Paris Agreement, maar hebben vaak andere, acutere problemen zoals ontbossing, droogte of überhaupt geen energie. Ook missen ze vaak de financiën om zelf te investeren. 

 

Delen in de winst

In Nederland hebben we in navolging van de Paris Agreement in 2019 een Nationaal Klimaatakkoord gesloten. Onderdeel van dat Klimaatakkoord is dat we streven naar 50% participatie van de omgeving bij duurzame energieprojecten. Je kunt dat op verschillende manieren vormgeven, maar laten we voor het gemak uitgaan van 50% delen in de winsten. Als we dat eisen voor zonneparken in Nederland, zouden we dat dan anderen ook niet gunnen? Dat zou betekenen dat overal ter wereld waar straks grote zonneparken verrijzen en Europa de energie importeert, de omgeving een pot met geld ter beschikking heeft. Dat geld kan dan gebruikt worden voor de acutere problemen. Zo zitten in de sub-Sahara-landen ruim 600 miljoen mensen zonder elektra. Elektriciteit zou hen meer economische kansen geven en het is bovendien ook veel beter voor de gezondheid om niet steeds een kerosinelamp aan te hebben. Of het geld kan gebruikt worden voor het terug planten van bossen, bouwen van scholen, waterputten slaan, etc. Zo kunnen we echt bijdragen aan de SDG's.

Fondsen

Er zijn tegenwoordig veel internationale projecten voor herbebossing, maar het blijven kostbare projecten en uiteindelijk werkt het het best als lokale boeren zich er ook voor inzetten. Ik belde met dhr Van Styrum van Justdiggit.org om te horen of zij denken dat fondsen van winsten uit grote zonneparken zouden kunnen bijdragen aan hun doelen. En ik belde met de ondernemers van Rural Spark. Zij zetten zich in voor mensen die wonen in gebieden waar geen of beperkte toegang tot energie is. Ze richten zich op de Afrikaanse markt. Ook hen vroeg ik of dit soort fondsen zouden kunnen bijdragen aan hun missie. 

Lokale wensen

Het blijft me bezig houden: als wij duurzame energie niet allemaal hier willen produceren, maar willen importeren, dan moeten we toch ook dezelfde voorwaarden dáár mogelijk maken? Meerdere (buitenlandse) gesprekspartners  wezen me er op dat wij niet moeten denken voor anderen. De wensen van de lokale omgeving aldaar kunnen heel anders zijn dan onze eisen. Met het beschikbaar stellen van fondsen voor die lokale omgeving, laten we die ruimte. Het is in ieder geval nú het moment om dat soort afspraken te maken. 

Reacties

Benieuwd naar de reacties van een aantal betrokkenen? Lees dan mijn volgende blog! 

Maar eerst: Wat vind jij?