Ik zweef een beetje tussen generatie X en generatie Y. Afhankelijk van welke bron je gebruikt, behoor ik tot de ene of tot de andere generatie. Kort gezegd: de generatie die opgroeide zonder of met internet. Ik heb de opkomst van Hyves, Facebook, Instagram en Whatsapp meegemaakt, maar weet ook nog hoe een leven zonder internet was. Zelfs zonder kabel tv. Naast school en de lokale bibliotheek hadden we destijds amper toegang tot informatie. Hoe anders is dat nu? Onbeperkte toegang tot de wereld maakt onze wereld groter. Het maakt het delen van kennis en oplossingen voor welk probleem dan ook, makkelijker. En na 30 jaar internet zijn we rijk aan informatie, maar ook een tikje “armer”. Armer in contact. Gericht op de wereld, zou je bijna je directe omgeving vergeten.
En dan komt de “generatie Z” om de hoek. Ze weten wat een recessie is, want hebben het al meegemaakt en met zes jaar oud kunnen ze je alles vertellen over klimaatverandering en de plastic soup. Mijn kinderen groeiden op met een ipad. Swipen is hun lust en hun leven en op google weten ze alles te vinden. Vaak beter en sneller dan ik dat kan. Voor hun is de digitale wereld doodnormaal. Net als digitale netwerken. Een slimme energiemeter die het energieverbruik in huis weergeeft is normaal voor ze. Net als de auto-deel-app waarop je aan kan geven wanneer je de electrische auto mee wil. En nog even en ze staan in winkels zonder kassa’s en kassieres en betalen ze met de chip in hun telefoon.
Ik kan echt genieten van die ontwikkelingen, maar vraag me vaak af wat voor soort overheid bij die manier van leven gaat passen. Waar eerdere generaties zich druk maakten over of er wel of niet een echt ‘loket’ in de buurt zou zijn, peinst deze generatie er niet eens meer over om langs het gemeentehuis of provinciehuis te gaan.
Lees verder op Het goede leven
 |
| In steeds meer wijken en dorpen delen mensen auto’s, zelfs auto’s op zonnepanelen zoals deze van https://sonomotors.com/ |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reactions? Please!