💦⚡️💚 Groene waterstof is ‘booming”. Als missing link in de energietransitie en de transitie naar een duurzame industrie. Maar hoe maken we waterstof groot op zo’n manier dat iedereen profiteert? Lees hier mijn ontdekkingstocht 👇 💚🌍
Als we serieuze stappen willen zetten in CO2-reductie, dan moeten we toe naar een nieuw energiesysteem, schreef ik in mijn vorige blogs. Een systeem waarin we duurzaam opgewekte energie kunnen opslaan zodat het altijd beschikbaar is, ook bij gebrek aan zon of wind. Bovendien moet er een alternatief komen voor olie en gas als grondstof. Groene waterstof is de 'missing link' in dat nieuwe energiesysteem. In Nederland en Europa, maar ook wereldwijd.
Wereldschaal
De energietransitie is begonnen in ontwikkelde landen. Op dit moment wekken die landen de meeste duurzame energie op. Maar door internationale afspraken zoals het Klimaatakkoord van Parijs en doordat de techniek beter en goedkoper wordt, verbreden steeds meer partijen hun werkterrein naar andere landen. Dat is een goede ontwikkeling. Het is namelijk heel interessant om een nieuw energiesysteem op wereldschaal te bekijken. Er zijn immers plekken op de wereld met veel zonuren of sterke constante windstromen. Dat maakt grootschalige productie van duurzame energie - die nodig is om groene waterstof te kunnen maken - op die plekken goedkoop en dus snel rendabel en winstgevend.
Export
Over welke plekken in de wereld hebben we het dan? Bijvoorbeeld de Amerikaanse staat Texas. Texas stond bekend om de winning van olie en lijkt nu een gouden plek voor de opwek van duurzame energie, met name via wind. Ook in Noord-Afrika worden nu al grote zon- en windparken gebouwd. Zo streeft een land als Marokko naar een energietransitie met productie van 53% duurzame energie in 2030, met name voor het land zelf. Maar er zijn ook al geruime tijd initiatieven in Afrika gericht op duurzame productie voor export. Siemens en E.on waren in 2011 al onderdeel van het project Desertec Industrial Initiative, een plan om met honderden vierkante kilometers aan zonneparken energie op te wekken en via kabels naar Europa te brengen. Dit project mislukte destijds nog vanwege de kosten en omdat het zich teveel richtte op export, terwijl er ook lokaal duurzame energie nodig was (bron: Volkskrant 24 juli 2017).
 |
| Desertec https://www.desertec.org/ |
Omslagpunt
Een ander voorbeeld is Kenia, waar inmiddels een windpark staat van 365 windmolens: het Lake Turkana Windpower Project, met onder andere Nederlandse initiatiefnemers. Op zich mooi, maar de totstandkoming van het windpark ging niet zonder slag of stoot en leidde wel tot lokale instabiliteit. Ook landen als Libië en Egypte – ook bekend om de oliewinning – bieden kansen voor de productie van duurzame energie. Volgens het vaktijdschrift Renewable Energy kan zonne-energie een land als Libië vijf keer zoveel opleveren als olie onder normale omstandigheden. Dat zal voor andere landen in die regio vergelijkbaar zijn. Nu de olie, vanwege de olie- en coronacrisis nauwelijks iets oplevert, kan dat voor dit soort landen het omslagpunt zijn om de overstap te maken naar duurzame energie.
Impact
Daar komt bij dat zonnepanelen en windturbines de laatste jaren veel beter zijn geworden. Het wordt dus steeds interessanter om zon- en windparken te gaan opzetten in landen en regio’s met veel zon en wind. Juist ontwikkelingslanden, of landen die tot voor kort hun geld verdienden met olie, kan de overgang naar duurzame energie veel opleveren. Ontwikkelaars van en investeerders in windparken en zonneparken zullen kiezen voor grootschaligheid. Deze grote wind- en zonneparken zullen dan zeker effect hebben op de omgeving. Ruimtelijk, maar ook ecologisch, economisch en sociaal. Grondcontracten, transport, afvalstoffen, aanleg van leidingen, vogeltrekroutes die doorsneden worden: allemaal zaken die ordentelijk geregeld moeten worden. Tegelijkertijd kunnen scholing, werkgelegenheid en het delen van winsten, indien goed geregeld, een positieve impact hebben op de omgeving.
‘Faire’ productie
Maar: dan moeten overheden wel in staat zijn om goede afspraken te maken over de randvoorwaarden voor ‘eerlijke energie’. Daar ontbreekt het nogal een saan. Dat heeft ons jarenlange gebruik van fossiele brandstoffen als olie en aardgas ook laten zien. Dat was immers niet alleen slecht voor het klimaat, maar ook voor de stabiliteit in veel landen. Vaak was de winning ecologisch gezien een regelrechte ramp. Bovendien werden armen armer en rijken rijker. Nu we aan de vooravond staan van een transitie naar een duurzaam wereldwijd energiesysteem, hebben we ook de kans om goede afspraken te maken voor 'faire’ productie van duurzame energie en groene waterstof. Maar dan moet Europa, als het waterstof opgewekt met duurzame energie uit ontwikkelingslanden wil gebruiken, zélf de verantwoordelijkheid nemen om de omgeving van zonneparken, windparken en waterstoffabrieken daar ook te laten profiteren van deze energietranstie.
Welvaart
In de provincie Groningen, waar ik woon en werk als gedeputeerde, werd 60 jaar geleden aardgas gevonden. Het bracht Nederland welvaart, maar veel Groningers rampspoed, door de aardbevingen die ontstonden als gevolg van die gaswinning. Nu wij vanuit Groningen het voortouw nemen in de ontwikkeling van een internationale, groene waterstofeconomie, met productie van duurzame energie in landen ook buiten Nederland en Europa, zou ik ook graag zien dat het de mensen in die landen, welvaart oplevert.
Welke afspraken en welke partijen zijn nodig om dat voor elkaar te krijgen? Volg mijn zoektocht en lees ook mijn volgende blog. 👩💻
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reactions? Please!