Waterstof op de Groningse manier. Nr 1

💦⚡️💚 Groene waterstof is ‘booming”. Als missing link in de energietransitie en de transitie naar een duurzame industrie. Maar hoe maken we waterstof groot op zo’n manier dat iedereen profiteert? Lees hier mijn ontdekkingstocht! 👇 💚🌍 

Blog 1 ♻️Van aardgas naar waterstof

Augustus 2012. De aarde in Groningen schudt. Tot ver in de provincie wordt de beving gevoeld. Scheuren trekken in muren, maar vooral ook in de zielen van mensen. Ik zal dat nooit vergeten. Ik was Statenlid in de Provincie Groningen. Maar vooral ook gewoon Groninger, moeder en partner. Opgegroeid in een land waar alles prima voor elkaar is. Waar je veilig bent, dacht ik.  

Onzekerheid

Met de aardbeving in Huizinge kroop niet alleen de schade door onze huizen, maar ook de onzekerheid in onze harten. Ineens realiseerde ik me – en velen met mij – dat mijn omgeving niet zo veilig bleek als gedacht. En dat terwijl ons huis niet eens in het epicentrum van de aardbeving stond. Angst en onzekerheid begonnen te knagen. Kunnen onze kinderen nog veilig naar school? Wat als de bevingen nog erger worden? Ook in deze coronatijd merken we dat een onveilig gevoel ons angstig en onzeker maakt. We hebben behoefte aan duidelijkheid: wat betekent deze crisis voor onze samenleving, voor onszelf en onze geliefden? Hoe lang gaat dit duren? Dan is het essentieel dat er een eerlijke overheid is, die verstandige besluiten neemt op basis van de bevindingen van deskundigen. 

Vechten

Na augustus 2012 werd al snel duidelijk dat de gaswinning de aardbevingen veroorzaakte. Maar er gingen nog heel wat bevingen, schade en verdriet voorbij, voordat er geld en een aanpak kwam. Dat geld was er wel. Maar de enorme winsten van de aardgaswinning waren naar de nationale overheid en de aandeelhouders van de bedrijven gegaan. Niet naar de mensen die gebukt gingen onder de gevolgen van de aardbevingen. Pas na jaren van onderhandelen, vechten en lobbyen kwamen er schaderegelingen en besloot het kabinet, in 2018, de gaswinning te gaan afbouwen. 

Energietransitie

Dat is in een paar regels opgeschreven. Maar er gaan bloed, zweet en tranen achter schuil. Dat heeft mij nóg meer gemotiveerd, om me in te zetten tegen klimaatverandering en het gebruik van fossiele brandstoffen. Meer dan ooit raakte ik ervan overtuigd dat onze toekomst duurzaam moet zijn, zonder aardgas. En dat Groningen bij uitstek de plek is om daaraan te werken. Voor mij is dat een dagtaak geworden. Sinds 2015 ben ik als Gedeputeerde verantwoordelijk voor de energietransitie in onze provincie. Een hele eer en een grote verantwoordelijkheid, vooral als je direct grote doelen stelt. Gelukkig kwam er, dankzij talloze met mij gemotiveerde Groningers, snel veel op gang. Huizen, bedrijven en industrie gingen energie besparen. Er kwamen zonneparken en windmolens om hernieuwbare energie op te wekken. 

Grote stappen nodig

Prachtige initiatieven, maar het is niet genoeg. Voor echt grote stappen in de transitie van aardgas naar duurzame energie moet er ook een alternatief komen voor de (chemische) industrie. Industrie die in veel gevallen juist in Groningen is gevestigd dankzij de aanwezigheid van het aardgas. Veel grote bedrijven gebruiken dit gas als basisgrondstof voor bijvoorbeeld de productie van stoffen als kunstmest, of voor processen waarbij verbranding op hoge temperatuur nodig is. Daar is zonne- of windstroom geen oplossing voor.

Groene waterstof

Gelukkig komt alles soms op het goede moment samen. In de zomer van 2016 kwam ik in Zeeland professor Ad van Wijk van de TU Delft tegen. Hij had een bevlogen verhaal over groene waterstof. Waterstof wordt gemaakt via elektrolyse: elektrische stroom splitst water in zuurstof en waterstof. Die waterstof kan alles wat aardgas ook kan. Het kan gebruikt worden om (zware) mobiliteit en industrie te verduurzamen. De stroom om de waterstof te maken, moet dan natuurlijk wel duurzaam worden opgewekt. Bovendien kan groene waterstof gemakkelijk opgeslagen en vervoerd worden. Daardoor kan het gebruikt worden om pieken en dalen op het net op te vangen als er veel of juist weinig wind of zon is. Groene waterstof lijkt daarmee dé missing link in de energietransitie. Met onze kennis, ervaring en bedrijvigheid in de energie zagen we hier kansen voor Groningen. In Noord-Nederland werd de Innovation Board opgericht die in april 2017 het boekje ‘De Groene Waterstof-economie in Noord Nederland’ liet verschijnen Mijn collega-Gedeputeerde Patrick Brouns maakte samen met vele noordelijke bedrijven een Investeringsagenda Waterstof . Het nationale Klimaatakkoord van vorig jaar bevat een hoofdstuk over groene waterstof en afgelopen maand publiceerde het Rijk de ‘Kabinetsvisie op waterstof’. 

Grootschalige productie

Dit alles brengt Noord-Nederland in een rollercoaster, maar nu een positieve! Nationaal en internationaal is er grote belangstelling voor de waterstof-oplossing in combinatie met het gasverhaal van Groningen. Ik heb bezoeken gebracht aan Brussel, hoge buitenlandse gasten ontvangen en gesproken op internationale congressen. Daar zie ik geweldige plannen, bijvoorbeeld over grootschalige productie van zonne-energie in de Sahara en van windenergie in Noord-Afrika. Bedrijven willen daarin investeren om groene waterstof mee te produceren, die via pijpleidingen over de wereld kan worden getransporteerd. 

Ontdekkingstocht

Dat klinkt fantastisch. Maar het zet me ook aan het denken. Het brengt me terug bij de onzekerheid en ellende in Groningen. Wat als we grootschalig duurzame energie gaan opwekken in ontwikkelingslanden? Net als met de aardgaswinning in Groningen kan daar veel geld mee worden verdiend. Maar het verandert ook de leefomgeving van deze landen en hun inwoners. Hoe pakken we dit vanaf het begin goed aan? Hoe voorkomen we wat er in Groningen is gebeurd? Hoe zorgen we dat de productie van groene waterstof ecologie verbetert in plaats van vernielt? De nabije omgeving geld en voorspoed oplevert, in plaats van armoede en onzekerheid? Ik ga de komende tijd op zoek naar een manier waarop dat kan. Met de ervaring vanuit Groningen hoe het níet moet. Maar ook met het positieve perspectief van waterstof zónder CO2-uitstoot en mét een eerlijk verdienmodel. Voor ontwikkelingslanden, voor Nederland en zeker ook voor Groningen. 

Blog 2 🤷‍♀️ Waarom waterstof?

Je laptop draait op stroom, je kookt op gas of elektrisch en je auto rijdt op benzine, diesel of elektriciteit. Energie is altijd en overal beschikbaar. En wij vinden dat de normaalste zaak van de wereld. Sterker nog, ondanks vele pogingen om energie te besparen, gebruiken we wereldwijd ieder jaar meer energie. De bron varieert van duurzaam opgewekte stroom tot vervuilende energiebronnen. 

Nieuw energiesysteem nodig

In 2015 hebben we in Parijs afgesproken om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graad. Wereldwijd betekent dat, dat we enorm moeten besparen op de uitstoot van CO2.  In Nederland vertalen we dat naar 49% CO2-reductie in 2030. 54 andere landen hebben vergelijkbare doelstellingen of werken daaraan. In al die landen leidt dat in ieder geval tot twee ingrijpende veranderingen. Ten eerste moeten fossiele energiebronnen als kolen, olie en aardgas, worden vervangen door andere manieren om warmte en elektriciteit te produceren. Ten tweede moeten er alternatieve grondstoffen worden gevonden voor de industrie die kolen en aardgas gebruikt als grondstof. Alleen overstappen van fossiele brandstoffen naar duurzaam opgewekte stroom, is dus slechts een deel van de oplossing voor het klimaatprobleem. Bovendien is het een ingewikkelde puzzel, die vraagt om meer dan alleen grote hoeveelheden zonnepanelen en windmolens. Voor de transitie naar duurzame bronnen is een heel nieuw energiesysteem nodig.

Aardgas kun je opslaan

In Groningen hebben we de afgelopen 60 jaar bijvoorbeeld altijd aardgas gehad. Dit aardgas werd gedurende het hele jaar opgepompt. In de zomer is dit ruim genoeg voor het gebruik in Nederland. Maar in de winter is de vraag veel hoger. Om die verschillen op te vangen, wordt er aardgas opgeslagen in lege velden. Bij een hoge vraag kan dit opgeslagen aardgas gebruikt worden. Dit systeem leidt tot een stabiele levering van aardgas door het hele jaar heen.

Altijd beschikbaar

Stroom die je opwekt met zonnepanelen en windmolens, laat pieken zien. Waait het hard en schijnt de zon? Dan is er veel stroom beschikbaar. Bewolkt en windstil: dan is er niks. Dat is een probleem. Want voor een economie die stroom nodig heeft om te leven, te werken en te reizen, moet stroom het hele jaar door beschikbaar zijn. Ook als het windstil is en de zon zich niet laat zien. Het probleem is dat het lastig is om elektriciteit op te slaan: het is duur en het kost veel grondstoffen om het op grote schaal te doen. 

Opslag

Nu is gas veel makkelijker te bewaren, namelijk in holle ruimtes, zoals in tanks. In Groningen weten we daar veel van, want daar hebben we ervaring met het opslaan van grote hoeveelheden aardgas. Om groene stroom te kunnen opslaan, moeten we het dus gasvormig maken. Dan kunnen we de stroom die we teveel opwekken als het waait en zonnig is, namelijk wél opslaan en gebruiken op momenten dat de zon niet schijnt en er geen wind is. Groene stroom kun je gasvormig maken, door het om te zetten in groene waterstof, via een proces dat elektrolyse heet.  

Waterstof

Je kent de grote schoolkaart van scheikunde misschien nog wel: het periodiek systeem van elementen. Het eerste element is H: waterstof. Het meest voorkomende element op aarde. Onder normale omstandigheden is het gasvormig en noemen we het H2. Groene waterstof is waterstof gemaakt van water (H20), dat met groene elektriciteit wordt gesplitst tot waterstof (H2) en zuurstof (O2). Er zijn ook andere soorten waterstof, namelijk gemaakt van fossiele brandstoffen. Doordat die niet duurzaam zijn opgewekt, zorgen deze echter nog wel voor CO2-uitstoot. Dat noemen we dan grijze waterstof. Als de CO2 wordt afgevangen en opgeslagen, spreken we van blauwe waterstof. 

Zware mobiliteit en industrie

Waarom hebben we die groene waterstof nou nodig? Omdat het gebruikt kan worden als schone brandstof, wanneer elektriciteit geen oplossing is. Bijvoorbeeld in de zware mobiliteit. Denk aan vrachtwagens, straatvegers, boten en grote schepen. Ook wordt er al gewerkt aan waterstof als vervanger van kerosine in het vliegverkeer. Het grootste gedeelte van de CO2 wordt echter uitgestoten in de industrie. De CO2-uitstoot die als gevolg van de verwerking in de basisindustrie ontstaat, komt niet alleen door het verbranden van fossiele brandstof voor hitte. Een andere oorzaak van die uitstoot is het gebruik van fossiele brandstof als grondstof. Zo wordt aardgas bijvoorbeeld gebruikt als grondstof voor kunstmest, en olie voor plastics. Voor dergelijke toepassingen in de industrie kan elektriciteit olie of aardgas niet vervangen. De temperaturen die nodig zijn voor de processen zijn vaak te hoog om met elektriciteit te halen. Bovenal is elektriciteit geen grondstof. Groene waterstof kan in die beide gevallen wél een duurzame oplossing zijn.  

Missing link

Conclusie: we moeten op grote schaal: 

1. naar een energiesysteem met duurzame productie via zonnepanelen of windmolens en  opslag , zodat energie altijd beschikbaar is. 

1. alternatieve grondstoffen en hoge temperatuur-warmte hebben voor de industrie.

Daarom is waterstof de missing link in de transitie naar een duurzame economie. We moeten het dan wel op grote schaal gaan maken. Het liefst in landen waar de zon vaak schijnt en/of de wind vaak waait. Lees daarover in mijn volgende blog!

Blog 3 ☀️💨⚡️Van Hydrogen Valley naar Hydrogen World 🌍

Een transitie is niet zomaar een simpele verandering. Een transitie is een structureel overgangsproces van een oude naar een nieuwe situatie. Dat brengt vrijwel altijd ook nieuwe problemen met zich mee. Problemen waarvoor oude oplossingen niet meer passen. Nieuwe problemen vragen om nieuwe oplossingen. 

Nieuwe oplossing

Dat geldt ook voor de energietransitie. In Groningen hebben we daarin een voorsprong vergeleken bij andere regio’s in binnen- en buitenland. Wij lopen dus al tegen problemen aan die straks overal voorkomen. We hebben veel duurzame energie en op momenten dat de zon schijnt en de wind waait, past dat niet allemaal tegelijk op het elektriciteitsnet. Ook hebben we een industrieel cluster dat wil vergroenen en dus zoekt naar alternatieve grondstoffen in plaats van aardolie en aardgas. Nieuwe problemen, waarvoor nieuwe oplossingen nodig zijn. 

Overal nodig

Groene waterstof is zo’n nieuwe oplossing. In mijn vorige blogs heb ik uitgelegd waarom dat zo is. We gebruiken wereldwijd de (basis-) producten uit de industrie. En er zijn (nog) geen andere hernieuwbare bronnen voor grootschalige energieproductie dan zonnepanelen en windmolens. Dat betekent dat groene waterstof niet alleen in Groningen een oplossing is voor de pieken in de energieproductie of als grondstof in de industrie. Die oplossing is overal nodig. In heel Nederland, in Europa, in de wereld. 

Van handtekening naar uitvoering

De afgelopen jaren moesten landen die hun handtekening zetten onder het akkoord van Parijs, die handtekening omzetten in daden. Onderhandelen en een handtekening zetten is één stap, maar de volgende stap, namelijk de vertaling naar uitvoeringsplannen, is vaak een stuk ingewikkelder. Nederland maakte de vertaling naar een uitvoeringspan in december 2019 met het Klimaatakkoord.  Ook andere landen hebben plannen opgesteld om CO2 te beperken. Ondanks dat de aanpak en het proces per land verschillen, lijken de plannen wel op elkaar. Overal zet men massaal in op energiebesparing, verduurzaming van de mobiliteit, duurzame landbouw, bouw van zonneparken en windmolens en vergroening van de industrie. 

Ecosysteem

Voor al die sectoren werd in veel gevallen eerst gezocht naar afzonderlijke oplossingen. Maar in Groningen en Noord-Nederland zagen wij al snel dat er één oplossing is voor bijna al die sectoren: groene waterstof. De productie van groene waterstof levert geen CO2-uitstoot op en draagt dus bij aan uitvoering van het akkoord van Parijs. Daarom werken we met de provincies Drenthe en Fryslân en met vele bedrijven en partners in al die sectoren aan een waterstofplan.  Dat waterstofplan maakt van Noord-Nederland een ‘Hydrogen Valley’, doordat het gaat over een totaal ecosysteem aan oplossingen door en met waterstof. Een ecosysteem, waarin kleine en grote bedrijven samenwerken om te zorgen dat er van zonne-energie waterstof wordt gemaakt, waar vrachtwagens op rijden. Een ecosysteem, waarin de waterstof die wordt gemaakt van zon en wind, ondergronds  wordt opgeslagen en wordt gebruikt als de zon niet schijnt of het niet waait. Een ecosysteem waarin een  waterstof-binnenvaartschip wordt gebouwd en waarin van windenergie e-kerosine voor vliegtuigen wordt gemaakt. 

Opschalen en vergroten

Het klinkt geweldig en dat is het ook: Noord-Nederland als Hydrogen Valley. We kregen daarvoor subsidie van de Europese Commissie. Maar dit is nog maar het begin. Deze integrale oplossingen zijn overal toepasbaar en nodig. En dus is groene waterstof ook overal nodig. Door groene waterstof overal te gaan maken en gebruiken, wordt het ook goedkoper. Eigenlijk moeten we dan het ecosysteem van de Hydrogen Valley enorm opschalen en vergroten. Van Hydrogen Valley naar Hydrogen World.

HY3 en NortH2

Gelukkig is dat uitbouwen van het ecosysteem al begonnen. Bijvoorbeeld via het samenwerkingsproject HY3, waarin Duitsland en Nederland de haalbaarheid onderzoeken van een gezamenlijke inzet op groene waterstof in de hele keten van productie tot gebruik in de industrie. Of via het project NortH2, dat voorziet in de bouw van enorme windparken in de Noordzee en een grote ‘elektrolyser’ in de Eemshaven waar de windenergie wordt omgezet in groene waterstof. De waterstof wordt vervolgens via een transportnetwerk van bestaande gasleidingen vervoerd naar industrie en consument in heel Nederland en Noordwest-Europa. 

Wereldwijde waterstofsystemen

Dit zijn grote stappen in de Europese verduurzaming en de groene waterstofeconomie. Maar een wereldwijde CO2-arme economie met daarin een echt nieuw energiesysteem gaat nog veel verder. Om compleet CO2-arm te worden op relatief korte termijn, hebben we ook uitwisseling van energie tussen continenten nodig. Volgens bijvoorbeeld professor Ad van Wijk van de TU Delft moet er, naast productie van waterstof in Europa zelf, ook worden gekeken naar andere landen voor productie van duurzame energie en waterstof. Zo zijn er bijvoorbeeld in Noord-Afrika, maar ook Oekraïne nog betere omstandigheden om zonne-energie en windenergie op te wekken. Het “Green Hydrogen Initiative” heeft al een rapport gepubliceerd voor grootschalige waterstofproductie in Noord-Afrika en Oekraïne om te gebruiken in Europa. Ook op de World Hydrogen Fuels Summit in maart 2020 in Amsterdam werd gesproken over wereldwijde waterstofsystemen. In alle gevallen gaat het grotendeels over grote wind- en zonneparken in delen van de wereld waar het door de windstromen en zonne-uren goedkoper is om duurzame energie op te wekken. Het gaat dan ook grotendeels om ontwikkelingslanden. 

Eerlijk en ecologisch verantwoord

Waarop ik me afvroeg: als er overal op de wereld grootschalige productie van duurzame energie en waterstof komt, is dit dan niet hét moment om internationale afspraken te maken over hoe we dat op een eerlijke, maar ook ecologisch verantwoorde manier doen? Dat we wereldwijde nieuwe oplossingen tegen klimaatverandering ook nieuwe ecologische en maatschappelijk verantwoorde maatstaven meegeven? Nu groene waterstof zo ‘booming’ is, is dit ook het moment om randvoorwaarden langs de lat van de Sustainable Development Goals mee te geven aan de productie van deze energiedrager. 

Welke afspraken en wie zijn daarvoor nodig? 🤷‍♀️ Volg mijn zoektocht en lees mijn volgende blog.  👩‍💻

Blog 4  💦⚡️Waterstof en welvaart 💃🏼🕺🏼

Als we serieuze stappen willen zetten in CO2-reductie, dan moeten we toe naar een nieuw energiesysteem, schreef ik in mijn vorige blogs. Een systeem waarin we duurzaam opgewekte energie kunnen opslaan zodat het altijd beschikbaar is, ook bij gebrek aan zon of wind. Bovendien moet er een alternatief komen voor olie en gas als grondstof. Groene waterstof is de 'missing link' in dat nieuwe energiesysteem. In Nederland en Europa, maar ook wereldwijd. 

Wereldschaal

De energietransitie is begonnen in ontwikkelde landen. Op dit moment wekken die landen de meeste duurzame energie op. Maar door internationale afspraken zoals het Klimaatakkoord van Parijs en doordat de techniek beter en goedkoper wordt, verbreden steeds meer partijen hun werkterrein naar andere landen. Dat is een goede ontwikkeling. Het is namelijk heel interessant om een nieuw energiesysteem op wereldschaal te bekijken. Er zijn immers plekken op de wereld met veel zonuren of sterke constante windstromen. Dat maakt grootschalige productie van duurzame energie - die nodig is om groene waterstof te kunnen maken - op die plekken goedkoop en dus snel rendabel en winstgevend. 

Export

Over welke plekken in de wereld hebben we het dan? Bijvoorbeeld de Amerikaanse staat Texas. Texas stond bekend om de winning van olie en lijkt nu een gouden plek voor de opwek van duurzame energie, met name via wind. Ook in Noord-Afrika worden nu al grote zon- en windparken gebouwd. Zo streeft een land als Marokko naar een energietransitie met productie van 53% duurzame energie in 2030, met name voor het land zelf. Maar er zijn ook al geruime tijd initiatieven in Afrika gericht op duurzame productie voor export. Siemens en E.on waren in 2011 al onderdeel van het project Desertec Industrial Initiative, een plan om met honderden vierkante kilometers aan zonneparken energie op te wekken en via kabels naar Europa te brengen. Dit project mislukte destijds nog vanwege de kosten en omdat het zich teveel richtte op export, terwijl er ook lokaal duurzame energie nodig was (bron: Volkskrant 24 juli 2017). 

Desertec https://www.desertec.org/

Omslagpunt

Een ander voorbeeld is Kenia, waar inmiddels een windpark staat van 365 windmolens: het Lake Turkana Windpower Project, met onder andere Nederlandse initiatiefnemers. Op zich mooi, maar de totstandkoming van het windpark ging niet zonder slag of stoot en leidde wel tot lokale instabiliteit. Ook landen als Libië en Egypte – ook bekend om de oliewinning – bieden kansen voor de productie van duurzame energie. Volgens het vaktijdschrift Renewable Energy kan zonne-energie een land als Libië vijf keer zoveel opleveren als olie onder normale omstandigheden. Dat zal voor andere landen in die regio vergelijkbaar zijn. Nu de olie, vanwege de olie- en coronacrisis nauwelijks iets oplevert, kan dat voor dit soort landen het omslagpunt zijn om de overstap te maken naar duurzame energie. 

Impact

Daar komt bij dat zonnepanelen en windturbines de laatste jaren veel beter zijn geworden. Het wordt dus steeds interessanter om zon- en windparken te gaan opzetten in landen en regio’s met veel zon en wind. Juist ontwikkelingslanden, of landen die tot voor kort hun geld verdienden met olie, kan de overgang naar duurzame energie veel opleveren. Ontwikkelaars van en investeerders in windparken en zonneparken zullen kiezen voor grootschaligheid. Deze grote wind- en zonneparken zullen dan zeker effect hebben op de omgeving. Ruimtelijk, maar ook ecologisch, economisch en sociaal. Grondcontracten, transport, afvalstoffen, aanleg van leidingen, vogeltrekroutes die doorsneden worden: allemaal zaken die ordentelijk geregeld moeten worden. Tegelijkertijd kunnen scholing, werkgelegenheid en het delen van winsten, indien goed geregeld, een positieve impact hebben op de omgeving. 

‘Faire’ productie

Maar: dan moeten overheden wel in staat zijn om goede afspraken te maken over de randvoorwaarden voor ‘eerlijke energie’. Daar ontbreekt het nogal een saan. Dat heeft ons jarenlange gebruik van fossiele brandstoffen als olie en aardgas ook laten zien. Dat was immers niet alleen slecht voor het klimaat, maar ook voor de stabiliteit in veel landen. Vaak was de winning ecologisch gezien een regelrechte ramp. Bovendien werden armen armer en rijken rijker. Nu we aan de vooravond staan van een transitie naar een duurzaam wereldwijd energiesysteem, hebben we ook de kans om goede afspraken te maken voor 'faire’ productie van duurzame energie en groene waterstof. Maar dan moet Europa, als het waterstof opgewekt met duurzame energie uit ontwikkelingslanden wil gebruiken, zélf de verantwoordelijkheid nemen om de omgeving van zonneparken, windparken en waterstoffabrieken daar ook te laten profiteren van deze energietranstie.

Welvaart

In de provincie Groningen, waar ik woon en werk als gedeputeerde, werd 60 jaar geleden aardgas gevonden. Het bracht Nederland welvaart, maar veel Groningers rampspoed, door de aardbevingen die ontstonden als gevolg van die gaswinning. Nu wij vanuit Groningen het voortouw nemen in de ontwikkeling van een internationale, groene waterstofeconomie, met productie van duurzame energie in landen ook buiten Nederland en Europa, zou ik ook graag zien dat het de mensen in die landen, welvaart oplevert. 

Welke afspraken en welke partijen zijn nodig om dat voor elkaar te krijgen? Volg mijn zoektocht en lees ook mijn volgende blog. 👩‍💻